Tytuł filmu nawiązuje do narodowego miejsca pamięci, cmentarza zasłużonych (Arlington National Cemetery). Obok symbolicznego Grobu Nieznanego Żołnierza i grobów wybitnych polityków, znajdują się tam dziesiątki tysięcy mogił weteranów wojennych.

Dowódca kompanii pogrzebowej raz po raz wręcza rodzinom poległych gwiaździsty sztandar i przekazuje w imieniu prezydenta wyrazy współczucia. Machina wojskowa funkcjonuje bezbłędnie, tak jakby stanowiło to cel sam w sobie. Sceny na cmentarzu stanowią klamrę spinającą akcję. Klamrę dosłowną i metaforyczną - tu dochodzi do głosu mistrzostwo reżysera. Niestety zasadnicza część akcji, rozgrywająca się w retrospekcji, nie wychodzi poza szablon. Główny bohater, zawodowy sierżant, weteran z Korei i Wietnamu (James Caan) wie, że podstawową umiejętnością żołnierza na wojnie jest przetrwanie. Pod jego opiekę dostaje się młody ochotnik (D.B. Sweeney), syn wojennego przyjaciela, nieuleczalny entuzjasta, pragnący pomnożyć sławę ojca bez względu na cenę. Ich sylwetki kreśli Coppola świadomie grubą kreską - to raczej synonimy określonych postaw niż strony dramatu.

źródło: Rzeczpospolita

Przejmująca opowieść o Kompanii Honorowej, która każdego dnia bierze udział w ceremoniach pogrzebowych żołnierzy poległych w Wietnamie. Młodzi ludzie wypełniają swoją służbę w bezpiecznej Ameryce, ale są świadkami ofiar tej bezsensownej wojny.

Zawodowy oficer (James Caan) po paru latach trwania wojny w Wietnamie dochodzi do wniosku, że amerykańskie zaangażowanie jest pomyłką. Przychodzi mu to tym łatwiej, że służy w kompanii reprezentacyjnej pełniącej służbę na cmentarzu zasłużonych w Arlington. Caan roztacza opiekę nad młodym rekrutem, koniecznie chcącym uczestniczyć w tej wojnie.